นมสด ปังชาเย็น

นมสด ปังชาเย็น  credit ตรีนาม bloggang.com

เมื่อวานแวะไปคุยงานเพื่อนที่ร้านบาง หวาน เป็นร้านกาแฟแถว ๆ บ้านเนี่ยแหละค่ะ ไปถึงร้านตอนหกโมงครึ่ง คุณแฟนกับคุณเพื่อนยังมาไม่ถึง ไม่เป็นไร แวะเข้าไปนั่งรอที่ร้านดีกว่า ไม่ได้ถ่ายรูปร้านมานะคะ เพราะร้านนี้น่าจะมีคนรีวิวเยอะแล้ว อีกอย่าง ประเด็นไม่ได้อยู่ที่จะโปรโมตร้านเค้าด้วย วันนี้ที่ร้านคนเยอะเชียว แทบจะไม่มีที่นั่งเลย สั่งขนมกินกันดีกว่า อย่าบ่นเลย จำ ชื่อไม่ได้แล้วอะ สั่งอะไรไปน้า .. นมสด อัลมอนด์ อะไรซักอย่างเนี่ยแหละ (ไม่สั่งกาแฟเพราะกลัวนอนไม่หลับ เลยต้องเลี่ยงไปสั่งนมสดแทน) หิวมาก สั่งขนมด้วยดีกว่า ปังชาเย็น จัดมา อาหาร พร้อม คนพร้อม ... โซ้ยกันเลยดีกว่า ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกัน ว่าจะกินหมด ทั้ง ๆ ส่วนใหญ่เค้าสั่งมาจานนึง ก็ช่วยกันกินหลาย ๆ คน น่าสนุก แต่สำหรับเราวันนี้ ขืนใครมาแย่ง มีหวังตายกันไปข้าง โมโหหิวจัด ค่าเสียหาย สำหรับมื้อนี้ มา นั่งนึก ๆ ดู ราคานี้มันอาจจะไม่แพงสำหรับคนอยู่ในเมืองบางคน แต่มันค่อนข้างแพงมากทีเดียวสำหรับคนต่างจังหวัดอย่างเรา ลองคิดดูดี ๆ เงิน 125 บาทเนี่ย กินข้าวได้อย่างน้อย 4 มื้อเชียวนะ เมื่อ ก่อนไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เลย เงินส่วนใหญ่ของเรา เลยหมดไปกับการกินอาหารดี ๆ (อาจจะไม่ใช่อาหารราคาแพง ๆ ในโรงแรมหรืออะไรแบบนั้น แต่ส่วนใหญ่จะเป็นอาหารทะเลมากกว่า) แต่พออายุมากขึ้น (ยั๊งงง ยังไม่แก่นะ ไม่ยอมรับ) เรื่องแบบนี้มันก็แว่บขึ้นมาในหัวเอง ว่าเราจำเป็นจะต้องบริโภคอะไรขนาดนั้นด้วยเหรอ โอเค ถ้ามันเป็นการให้รางวัลตัวเองบ้าง เดือนละครั้งสองครั้ง คงไม่เป็นไร แต่ขืนกินแบบนี้ทุกวัน ๆ คงหมดตัวเข้าซักวัน ไม่ได้แปลว่า จะต่อต้านนะคะ เพียงแต่ มันอาจจะไม่เหมาะสำหรับเรามั๊ง คนที่มีกำลังซื้อ ไม่เดือนร้อนเรื่องเงินทอง คงเป็นกรณียกเว้นค่ะ เอาเป็นว่า นี่ก็เป็นแค่ความคิดเห็น และความรู้สึกส่วนตัวของเราแค่นั้นเองค่ะ แต่ .. ยังไงก็ตาม เท่าทีอัพบล็อกมาเนี่ย ส่วนใหญ่มันก็เป็นเรื่องกินทั้งนั้นนี่จะเธอ ... ปฏิเสธไม่ได้ค่ะ ว่าเจ้าของบล็อกเป็นคนชอบทานมาก ๆ ไว้วันหลังไปทานอะไรมา จะเอามาอัพอีกดีกว่า สิ้นปีจะได้ดูว่า ตัวเองกินอะไรเข้าไปบ้าง แล้วเจอกันใหม่นะคะ